Verlost uit slavernij

Sindsdien is de hersteloperatie begonnen. Mijn gezin is weer compleet. Daarvoor gaat alle eer naar God, die het verlangen voor herstel in mijn hart legde en mij vermaande toen mijn trots roet in het eten dreigde te gooien. Ik voel een diepe en oneindige dankbaarheid, dat God ons weer bij elkaar heeft gebracht. En alleen daarom al, zal ik nooit stoppen met van Zijn goedheid te getuigen. 

Mijn zoektocht is voorbij. Ik ben thuis. Bij mijn hemelse Vader. Ik vraag Hem om raad, en ik volg Zijn wil. Een intrinsiek verlangen is ontstaan, om zo veel mogelijk op Jezus te gaan lijken. Wetende, dat ik nooit in de buurt zal komen, is de lat wel daar gelegd. Hem gehoorzamen is alles behalve een regime. Het is het grootste cadeau dat ik ooit heb ontvangen. Het is niet van deze wereld. 

Het leven draait niet meer om mij. Het draait om Hem. En door Hem centraal te zetten, staat mijn leven in bloei. Maar heeft ook het lijden nut. Beproevingen in de woestijn, laten mij zien wat er in mijn hart leeft. En waar ik het op eigen kracht probeer te doen. Om het vervolgens weer aan Hem te geven. Het maakt mij kleiner, en Hem groter. 

Jezus is mij aan het vernieuwen. En is dus ook aan het afbreken. Alles wat in de plaats kwam voor het vertrouwen op God, gaat er aan. Het is sterven aan mezelf. De trots, onafhankelijkheid, de hoogmoed, het harnas; het staat allemaal in de weg aan het ontvangen van Gods liefde in mijn hart. Dus ik kan het geen lijden noemen. Want daar waar ik sterf, kan Jezus door mij heen leven.

Met een hart dat overstroomt van dankbaarheid, kan ik zeggen dat Jezus mij heeft verlost uit de slavernij. Hij heeft de banden met de duisternis verbroken. En mij vrij gezet. Ik ben God oneindig dankbaar voor Zijn genade, en dat mijn zonden zijn vergeven. Dat ik me nu ten alle tijde tot Hem mag richten. En Hij er altijd is. Leven in relatie tot God is de bedoeling. 

Dank U wel lieve hemelse Vader, dat U mij laat zien wat waar is en wat niet waar, en dat U me bevrijd van de leugen. Amen.